نمائی از روستای اسمرود-خردادماه ۱۳۹۱
—————————————
عکس از:حسین انامپور
————————————-
—————————————-
عکس از:شهرام فتح اللهی
————————————–
از جاده می پرسم نشان روستایم
حال و هوای بستگان روستایم
:
دارم تماشا می کنم این سادگی را
در چشمان مردمان روستایم
:
در آسمان ذهم من پیچیده امشب
بوی تنور و عطر نان روستایم
====================
شعر از دانیا ل رحمانیان
سلام.ایا میدانید در هر دقیقه چند نخبه از ایران خارج میشود؟؟؟؟!!!
با درک عمیق این درد محنت افزا نظرات ارزشمند خودتان را جهت برون رفت از این معضل اجتماعی -فرهنگی-ملی- انسانی و ایرانی بیان فرمایید.
مهران سهرابی اسمرود
==========================================
سلام.نه؛ آمار دقیق ندارم.”اله بیل کاغاز سنده دی” شاید به تعداد علامت سوال(؟) وتعجب(!) شما،درست حدس زدم؟
بزرگنمائی وکوچک نمائی در این وادی همیشه بوده وهست وخواهد بود. سالانه تعدادی از دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی ،با بورسیه وآزاد برای ادامه تحصیل به کشورهای مختلف می روند وعده ای که برای خدمت به کشور وملت خود احساس ادای دین می کنند،بر می گردند ومنشاء تحول علمی در دانشگاه ها می شوند وگروهی هم عطای بازگشت را به لقایش می بخشند .
البته اینکه تعریف ما از نخبه چی باشد هم مهم است .هرکسی از ننه اش قهرکرده ونتوانسته جواز حضور در دانشگاه های ایرانی را کسب کند وبا پشتوانه مالی،در دانشگاه های درجه چندم فلان کشور مثلا دانشجوست،جزو آماردانشجو هم نباید به حساب آورد،چه برسد به نخبه! البته از نخبه های کشور ما هم بار سفر بسته ومقیم شده اند امابسیاری از جوانان خوب ونخبه کشور ،رنج سفر را به جان خریده و در باز گشت به میهن، منشاءخیر وبرکت برای کشور بوده وهستند.
سال ها پیش، من با چند ین نفر از این جوانان که در بهترین ومعتبر ترین دانشگاه های جهان تحصیل کرده وعضو هیئات علمی دانشگاه های کشور شده بودند، گفتگوی رودر رو داشته ام و آنچنان از عشق و علاقه به خدمت به جامعه ایرانی حرف می زدند و از برنامه های علمی بلند مدت برای تربیت جوانان این مرز و بوم سخن می گفتند که لذت بخش و امید آفرین بود.
نخبه های ما همان هائی هستند که پس از انقلاب، در سایه تلاش آنها، در بیشتر رشته های علوم پزشکی ،خود کفا شدیم واز شر پزشگ نماهای بنگلادشی،پاکستانی ،هندی،مالیزیائی و… قبل از انقلاب،جان سالم به در بردیم واز هزینه های میلیاردی اعزام بیماران به خارج از کشور، راحت شدیم. نخبه های ما جوانانی بوده وهستند که در زیر سایه سنگین تحریم علمی دانش هسته ای،توانستیم در داخل کشور ،به رمز وراز اولیه این دانش دست یابیم وجیغ وداد وبیداد دشمنان ما ناشی از همین تلاشهای نخبگان علمی است.باید تلاشهایشا را قدر بدانیم و خودشان بر صدر نشانیم وبرای موفقیتشان دعا کنیم.
دانشجو ومحققی که دغدغه ملی ومیهنی وخدمت به کشور را نداشته باشد،اما به زعم خود،داعیه نخبه بودن هم داشته باشد،حتی به درد درز دیوار تاسیسات هسته ای نطنز هم نمی خورد که جوانان نخبه ایرانی جانشان را برای استواری ایران وایرانی فدا کردند.
خلاصه؛ از مهاجرت جوانان ایرانی ،به قصد تحصیل علم ،نباید زیاد احساس نگرانی کنیم وآمار وارقام بی پایه واساس نجومی بدهیم؛چراکه اسلام وپیامبر آن در ۱۴۰۰ سال پیش تا سین و چینش را هم مجوز داده است!چه برسد به آمریکا و اروپا که اینک هر روز،در کنار هم نوشابه و دوغراما می خوریم
همه کاربران،اهالی روستای اسمرود ومحمود آباد وروستاهای همجوار وتمامی علا قه مندانی که فرصت سفر درهوای سرد وبرفی را دارند،از طرف خانم سارا علیاری،از امروز به مهمانی دعوت هستند.وسیله رفت وآمد توسط خانم علیاری فراهم شده است.کافی است اراده کنید؛لحظاتی بعد در سرزمین باصفا ، مردمانی دوست داشتنی میزبان شما خواهند بود.
همین الان وسیله سفر از طریق نمایشگر رایانه شما فراهم شده وکافی است به نشانی:
=======================================
http://mahmodabad-khalkhal.blogfa.com/
=======================================
سری بزنید وسوار بر امواج،هر آنچه دوست دارید از دیار محمودآباد-همسایه دیوار به دیوار ودیرینه اسمرود بدانید،در آنجا بیابید!
به دلیل شرایط جوی وبرف وکولاک،امکان ارسال و تحویل حضوری کارت دعوت شما فراهم نشده، بنابراین،متن کارت دعوت شماکه به امضای شخص خانم سارا علیاری است، عینا چاپ می شود.منتظر حضور شما در این محفل صمیمی هستیم.
————————————-
سلام و قت بخیر
به وبلاگ محمود آباد دعوتید
http://mahmodabad-khalkhal.blogfa.com/
درضمن لینک شدید. با افتخار
———————————–
سلام خانم علیاری؛من هم از طرف شما،دعوت نامه مجددی نوشتم،با این امید که میزبان شایسته ای برای مسافران ومهمانان خود باشید.وبلاگ را ندیده،تبریک می گویم وبرایتان آرزوی توفیق دارم وحتما در فرصت مناسب،سری به وبلاگ خواهم زد.
=========================================
کار بران گرامی وهم ولایتی های عزیز؛نظرات،آثار ونوشته های جدید کاربران،به دوروش در سایت قابل مشاهده است:
۱-بیشتر نوشته ها ومطالب ارسالی دوستان،در بخش”در باره ما” در معرض دیدقرار می گیرد
یعنی آثار ونظرات ارسا لی ،به ترتیب تاریخ وبه
تفکیک ماه،چاپ می شود.بطور مثال،مطلب یا نظر ارسالی کاربر محترمی که۲۹ دیماه ۹۲ ارسال
شده،پس از نوشته ۲۸ دی ماه قابل مشاهده است.
——————————————————
۲-برخی نظرات ونوشته ها نیز که راجع به مطلب خاصی،واز طریق کادر مخصوص زیر همان
اثر{دیدگاه} ارسال می شود، در زیر همان اثر قابل مشاهده است. بطور مثال،اگر کسی مطلب
“حرفی از آن هزاران” آقای ذوالفقار ستاری را خوانده ونظری در باره آن
نوشته وارسال کرده است،نظر خود ویا نظرات سایر کاربران را در پایان همان نوشته ،با کلیک بر روی کامنت (comment) می تواندببیند.
—————————————————
۳-برداشت گروهی از کاربران عزیز ازبخش “خاطرات” این است که این بخش اختصاص به
خاطرا ت مکتبخانه داشت ودارد، اینگونه نیست.خاطرات مکتبخانه هم بخشی از مبحث
کلی پوشه خاطرات است که من برای افتتاح نوشتم تا مقد مه ای باشد برای نوشتن خاطرات
در هر زمینه ای، از طرف شما بزرگواران.
—————————————————–
۴-برای ورود به سایت از درگاه اصلی ،حتما از طریق
www.aftabasmarod.ir
وارد شوید.
—————————————————-
ایام به کام
* سید حسین عظیمی اسمرود
===================
اشاره:در پی فرا خوان اعضای هیات مدیره”موسسه ی خیریه ی شهدای اسمرود” برای ارسال نظرات دوستان،برای ا نجام امور اقتصادی،جهت رونق کار موسسه،آقای سید حسین عظیمی ،پیشنهادی همراه با توضیحات کامل جانبی در مورد طرح ارسال کرده اند که ضمن سپاس از همت وحوصله ایشان، به اتفاق می خوانیم وان شاءالله در جلسه آیند ه اعضاء، کلیات طرح را مطرح خواهیم کرد.
منتظر نظرات شما هم هستیم.
—————————–
یک پیشنهاد برای کسب درآمد
============================
سلام و وقت بخیر
یکی از پردرآمد ترین کارها و پربازده ترین ها ، سرمایه گذاری و پرورش کود کرمی یا کمپوست ورمی است که به ادعای کارشناسان ماهیانه ده درصد و بلکه بیشتر نسبت به سرمایه اولیه سود می دهد.بنده کمی اطلاعات اولیه برایتان می فرستم: ادامه مطلب
سید حسین عظیمی
==============
سلطه ی درازمدت استبداد سلطنتی بر کشور ما موجب پیدایش منش نا بهنجار خاصی در ما ایرانی ها شده است:
ما از یک طرف، ضداستبداد هستیم، چرا که سال ها دچار استبداد بوده ایم، رنج کشیده ایم و ظلم و ستم استبداد را با پوست و گوشت و استخوان خود لمس کرد ه ایم. اما از جهت دیگر، همه ی ما ایرانی ها استعداد شاه شدن را نیز داریم. در درون هر یک از ما یک شاه کوچولو نشسته است که حضور سنگین خود را در تمام رفتارهای فردی و اجتماعی ما نشان می دهد و همین نوع منش هاست که مانع عمده و اصلی بر سر راه همکاری های جمعی است و گفته شده:
هر عیب که سلطان بپسندد هنر است.
==================================
جناب آقای عظیمی؛ورود شمارا به جمع صمیمی اسمرودی ها،در فضای مجازی،به فال نیک
می گیرم.این ورود وحضور،ان شاءالله مقدمه همکاری های قلمی بیشتر با سایت خواهد بود.
بابت ارسال اسامی دانش آموختگان هم ممنونم.حتما نام مراکز آموزشی و دانشگاه مربوطه را هم برایم ارسال کنید. موفق باشید.
————————————–
عبدالحسین همراهی
———————
((تلنگری بر داشته هایمان ))که متاسفانه بیشتر از طاقچه خانه یا قفسه های کتاب خانه ی مان دراذهان مان گرد و خاک می خورد وهیچ هم بر خود نمی گیریم (دل نوشته ای از استاد شهریار)تقدیم خوانندگان عزیز سایت”آفتاب اسمرود”می کنم: ادامه مطلب
ذوالفقار ستاری اسمرود
______________________
هم ولایتی های عزیز ،:در این شبهای طولانی پاییز وزمستان بد نیست به یاد شب نشینی های قدیم سری به سایت بزنیم وبا بازگویی مطالبی حداقل شب نشینی هایی مجازی داشته باشیم واز احوال همدیگر خبر بگیریم. به همین جهت فقط به قصد دور شدن لحظاتی از تمام تعلقات روزمره ویادآوری وتجسم روزهای گذشته، من به ذکر یکی ازوقایع اتفاقیه روستا می پردازم.
یکی از مظاهر عصر تکنولوژی که نصیب روستای ما شد ودر دهه های ۷۰-۶۰تحولی بنیادین در کشاورزی ایجاد کرد!! خرمن کوب یا همان کانکا بود که به زوال وانقراض دوره جره وجره کشی انجامید . ورود این پدیده نوظهور ودوام وکارکرد آن، حکایتی بس شگرف داردکه در زیل اشاره می شود.(البته مبالغه به خاطر بار طنز ماجراست) ادامه مطلب
قسمت دوم وپایانی
============
ابن سینای تهرانی
==========
محمد ولی سهرابی اسمرود
————————————–
۱۰ـ با ماجراهای پیش آمده، بوعلی یاد دورانی می‌افتد که در ساعات نیمه شب و معمولاً سکوت دل‌انگیز، زیر سوسوی چراغ، فارغ از این گرفتاری‌های روزمره، به فکر خلق آثار ارزشمند متعدد بوده است. ایامی که استراحت دو سه ساعته را کافی می‌دانسته و باقی ایام را به تحقیق و نوشتن می‌پرداخته است و اینک همین دو سه ساعت، در ترافیک تلف میشود و باقی ساعات شبانه‌روز هم صرف خستگی ناشی از مشکلات شهری است یا پرسه زدن در اینترنت، تا مبادا کسی با خواندن آثارش، نقدهای منصفانه و غیرمنصفانه را نثارش کند و بی‌جواب بماند!
۱۱ـ بوعلی جوانی است به شدت اهل تفریح و ورزش، از جمله: سواری، استحمام با آب سرد، معاشرت با شوخ‌طبعان، تماشای رقص و نشاط در مجالس بزم خصوصی، اما اینک در تهران حکایت به‌گونه‌ای دیگر است.
سوارکاری تنها ورزشی است که سهم او در خانواده است، اما کو اسب، زمین کجاست؟ خانواده هر کدام سهم خود از ورزش و تفریح را گرفته‌اند و او مانده و رؤیای سوارکاری در هوای آزاد که در تهران یافت می‌نشود! ادامه مطلب
ابن سینا در تهران!
قسمت اول
================================
محمد ولی سهرابی اسمرود
————————————–
آقای کریم فیضی، نویسنده و پژوهشگر و‌دبیر ضمیمه فرهنگی روزنامه اطلاعات در شماره هشتم آبان ماه، بحث «تناقضها چگونه شکل می‌گیرند» را با این پیش فرض که: اگر ابن سینای بزرگ در همین فضایی که ما اکنون زندگی می‌کنیم ـ مثلاً تهران بزرگ، می‌زیست، آن هم در سن ۱۸ سالگی، چه حال و روزی داشت، روزگارش چگونه سپری می‌شد، چگونه می‌اندیشید و با پدیده‌های اجتماعی عصر جدید و اقتضائات زندگی شهری جدید چگونه برخورد می‌کرد، بحث جدیدی را مطرح کرده که اتفاقاً پاسخگوئی به این تناقض‌های فرضی، همواره از دغدغه‌های ذهنی من هم بوده است. فراخوان جناب آقای فیضی، انگیزه‌ای شد تا من نیز به این بهانه، پاسخگوی تناقض‌های ذهنی خودم و سؤالات پیرامونی این تناقضها باشم. امید که باب‌طبع مخاطبان فهیم ضمیمه فرهنگی ـ همچنین جناب ابن‌سینای فقید قرار گیرد! ان‌شاءا…
۱ـ نقل است که حکیم ابوعلی سینا، کتاب قانون را در سنین جوانی نوشته است. احتمال قریب به یقین، ابن سینا در کمال آرامش و به دور از دغدغة ترافیک و عدم رعایت قوانین رانندگی، این کتاب پزشکی را تدوین کرده و اگر در این سن، در شهری چون تهران زندگی می‌کرد، اولین کاری که می‌کرد، محتوای کتاب قانون را به قانون و عدم رعایت قانون در ارتباطات اجتماعی، زندگی شهری، خصوصاً عدم رعایت قوانین راهنمائی و رانندگی توسط شهروندان تهرانی اختصاص می‌داد، نه امور پزشکی، تا هم حرف و حدیث پشت سرش نباشد که با نام «قانون» سراغ موضوعات پزشکی رفته است و هم شاید تعدادی از شهروندان تهرانی با خواندن کتاب «قانون» و رعایت مقررات رانندگی، باعث بی‌نظمی و هرج و مرج درآمد و شد شهروندان ـ خصوصاً شخص ابن‌سینای جوان نشوند، تا با اعصابی آسوده، به نگارش کتاب‌های دیگر بپردازد و آخر هم کار هم با ارسال یک نمونه از اثر به مسابقة «ترافیک و رسانه» برنده لوح زرین و جوایر حاشیه‌ای آن شود! ادامه مطلب