…پس امیدی هست!

عکسها وماجرای این بخش از( عکس ومکث) را باهم دیدیم

امروز گفتم سری به محل حادثه بزنم،ببینم اتفاق مثبتی

پس از درخواست من در روزنامه در محل افتاده، در کمال تعجب 

دیدم افتاده!نه تنها برای نوشته من تره خرد کرده اند،بلکه بلوکهای

سیمانی بزرگ را  خرد کرده وبلوکهای ظریف تر،با علائم

هشدار دهنده هم در سه راه گذاشته اند.

متوجه شدم اگر ما روزنامه نگارها به رسالتمان خوب عمل کنیم

مملکت آباد می شود!!البته اگر شمانیز  به وظایف خود جامه 

عمل به پوشانید،کشور مدینه فاضله می شود!!

فقط عیب

بیشتر ما این است که به این باور نرسیده ایم (من) باید

شروع کننده باشم.این هم مستند این ماجرا:

عکس ومکث!

———————————————————–

            رسم روزگار…             

———————————————————–

چندی پیش راهم را به سمت محله قدیمیان-جنت آباد کج کردم وراست رفتم

خیابانی که دهه ۸۰ حدود ۱۰ سالی زندگی کرده بودیم.

می دانستم که ساختمان قبلی ما  را کوبیده واز نو بنا کرده اند.

بنای جدید را دیدم ویاد این بیت از فردوسی افتادم:

بناهای آباد گردد خراب

ز باران و از تابش آفتاب

اما زود یادم افتاد که این بنا نه باران آنچنانی دیده

نه آفتابی که توان خراب کردن بتون وسنگ وسیمان را داشته باشد!

تنها سودای سود است که حتی بناهای آباد را هم خراب می کند

وبرج عاج جایگزین می کند!

هر چند ۱۶ سالی است که از آن مکان کوچ کرده ام، اما

از اینکه هنوز من زنده ام و

خانه قدیمی مارا تخریب ونوسازی کرده اند

دمغ ودلخور بودم!!!

اما تلنگری هم خوردم که:

آری؛ رسم روزگار همین است،باید گذشت وگذاشت

از هر آنچه رنگ تعلق  در وجودت نقش بسته است.

در مسیر،صحنه تصادفی را هم دیدم وحس روزنامه نگاریم گل کرد

ودر حال عکس گرفتن از زوایای مختلف بودم که جوانی

ایستاده در کنار پارک،با لحن احترام،اماشاید اعتراض گفت:

آقا؛فیلم برداری هم کردی؟! گفتم عکس گرفتم.گفت:

به چه دردت می خورد که از زوایای مختلف عکس می گبری؟

انگار می خواهی گزارش تهیه کنی…!

گفتم:دقیقا همین کار را انجام می دهم،من روزنامه نگارم.

لحنش کمی آرام تر شد وگفت: لا اقل بنویسید که این جداول سیمانی وسط سه راه

برای چیست ،چرا بر نمی دارند؟گفتم حتما.

دیدم آقایی هم به همراه خانم  از پشت درختهای پارک

 اضافه شدند وهمان درخواست پسرشان را داشتند.

نگو مقصر اصلی پدر گرامی همین جوان است که از شر سوالات مختلف رهگذران

گوشه دنجی را اختیار کرده وبه امید اینکه من مشکل

را منتقل کنم،درد دلش باز شد.

فقط درخواستشان این بود که شماره پلاکشان را مخدوش کنم

من هم در ستون درخواستهای مردمی روز بعد  روز نامه اطلاعات

مشکل را تلفنی به همکاران منتقل کردم . ببینم کی ترتیب اثر خواهند داد!

———————————————————–

به یاد گریه هایش

——————————————————–

                          رحمان ستاری                       

——————————————————-

ادامه مطلب →